เครื่องคอมพิวเตอร์เป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์อย่างหนึ่ง โดยการให้เครื่องคอมพิวเตอร์ทํางาน จะต้องป้อนคําสั่งให้กับมันและต้องเป็นคําสั่งที่เครื่องคอมพิวเตอร์เข้าใจ การนําคําสั่งมาเรียงต่อกันให้ทํา งานอย่างใดอย่างหนึ่งเรียกว่า โปรแกรม เมื่อโปรแกรมถูกป้อนเข้าไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ ตัวเครื่อง จะทํางานที่ละคําสั่ง สําหรับการใช้คําสั่งสังงานให้คอมพิวเตอร์ทํางานนั้นจะต้องใช้ภาษาที่คอมพิวเตอร์ สามารถเข้าใจได้ ภาษาที่คอมพิวเตอร์เข้าใจเรียกว่า ภาษาเครื่อง (Machine Language) ซึ่งเป็น รหัสเลขฐานสอง เมื่อมีการป้อนภาษานี้เข้าไปในเครื่องคอมพิวเตอร์ รหัสเลขฐานสองจะถูกเปลี่ยนเป็น สัญญาณทางไฟฟ้าที่คอมพิวเตอร์เข้าใจ
แต่ถ้ามนุษย์ต้องการป้อนโปรแกรมให้กับคอมพิวเตอร์เป็นเลขฐานสองนั้นจะทําได้ยากมาก เพราะเป็นภาษาที่มนุษย์เข้าใจได้ยาก จึงได้มีการออกแบบตัวอักษรภาษาอังกฤษให้แทนคําสั่งรหัสเลข ฐานสองเหล่านั้น ซึ่งเรียกว่า รหัสนีโมนิก (mnemonic) ภาษาคอมพิวเตอร์ที่ใช้รหัสนีโมนิกใน การเขียนเรียกว่า ภาษาแอสเซมบลี (Assembly Language) ต่อมาได้มีการพัฒนาชุดคําสั่งภาษา ต่างๆ ให้มีความใกล้เคียงกับภาษาที่มนุษย์เข้าใจเรียกว่า ภาษาระดับสูง (High-level Language) ซึ่งมีอยู่หลายภาษาได้แก่ ภาษาเบสิก ปาสคาล ภาษาซี เป็นต้น สําหรับภาษาแอสเซมบลีเป็นภาษาที่ ทํางานได้เร็วเพราะเข้าถึงหน่วยประมวลผลได้เร็วที่สุด เราเรียกภาษานี้ว่า ภาษาระดับต่ํา (Low-level Language)
สําหรับภาษาซีถือว่าเป็นภาษาที่อยู่ในระดับสูง แต่ความสามารถของคําสั่งภาษาซีบางคําสั่งจะ ทํางานได้ดี ใกล้เคียงกับภาษาระดับตํา แถมเขียนได้ง่ายกว่าภาษาแอสแซมบลี และสามารถติดต่อ กับฮาร์ดแวร์ได้อย่างมีประสิทธิภาพ
ตารางที่ 1.1 แสดงการแบ่งประเภทของภาษาโปรแกรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น